10 φωτογραφίες που έγραψαν ιστορία

Η φωτογραφία του Che

Η διάσημη φωτογραφία του Che Guevara, η τυπική εικόνα του ηρωικού αντάρτη που φαίνεται το πρόσωπό του με μαύρο μπερέ ατενίζοντας κάποιο απόμακρο σημείο, λήφθηκε από τον Alberto Korda στις 5 Μαρτίου του 1960, όταν ο Guevara ήταν 31 ετών, σε έναν ενταφιασμό ενός από τα θύματα της έκρηξης του Coubre, αλλά δε δημοσιεύθηκε, παρά επτά χρόνια αργότερα.

Το ίδρυμα τέχνης του Μέρυλαντ την ονόμασε "διασημότερη φωτογραφία και πιο γραφική εικόνα του κόσμου στον 20ο αιώνα". Είναι ίσως η πιο αναπαραγμένη εικόνα στην ιστορία, που εμφανίζεται σε αφίσες, σε μπλούζες, σε έργα της τέχνης, και ένα μακρύ κατάλογο από διάφορα άλλα.

Καθιερώθηκε ως ένα καθολικό σύμβολο της επανάστασης, σε όλες τις ερμηνείες του. Συνεχίζει να είναι ένα σύμβολο για τους νέους με κεντρικό άξονα τις πολιτικές τάσεις.

Η αγωνία της Omayra

Η Omayra Sanchez ήταν ένα θύμα του χιονισμένου ηφαιστείου Ruiz κατά τη διάρκεια της έκρηξης που κατέστρεψε την πόλη Gunsmith, στην Κολομβία, το 1985.

Η Omayra ήταν 3 ημέρες στη λάσπη, το νερό και τα ερείπια του σπιτιού της. Ήταν 13 ετών και κατά τη διάρκεια που ήταν εγκλωβισμένη ήταν επάνω στα πτώματα των συγγενών της. Όταν το άτομο που δίνει τις πρώτες βοήθειες δοκίμασε να τη βοηθήσει, είδε ότι ήταν αδύνατο, δεδομένου ότι για να τη βγάλουν έπρεπε να ακρωτηριάσουν τα πόδια της, εντούτοις στερήθηκε τη χειρουργική επέμβαση και πέθανε. Η άλλη επιλογή ήταν να φέρουν μια μηχανική αντλία για να απορροφήσει την περισσότερη λάσπη στην οποία ήταν βυθισμένη. Η μόνη διαθέσιμη αντλία ήταν μακριά από την περιοχή. Η Omayra ήταν δυνατή μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής της, σύμφωνα με το άτομο που της έδωσε τις πρώτες βοήθειες και τους δημοσιογράφους που την περιέβαλλαν. Κατά τη διάρκεια των τριών ημερών, σκεφτόταν μόνο την επιστροφή στο σχολείο και τις εξετάσεις της.

Ο φωτογράφος Frank Fournier, δημιούργησε μια φωτογραφία της Omayra που έκανε αίσθηση στον κόσμο και δημιουργήθηκε αντίδραση για την αδιαφορία της κολομβιανής κυβέρνησης όσον αφορά τα θύματα. Η φωτογραφία δημόσιευτηκε μήνες μετά από το θάνατο του κοριτσιού. Πολλοί βλέπουνε σε αυτήν την εικόνα του 1985 την αρχή αυτού που σήμερα ονομάζουμε 'παγκοσμιοποίηση', επειδή η αγωνία της φάνηκε μέσα από τις κάμερες της τηλεόρασης σε όλο τον κόσμο.

Το κορίτσι του Vietnam

Στις 8 του Ιουνίου του 1972, ένα αμερικανικό αεροπλάνο βομβάρδισε με napalm τον πληθυσμό του Trang Bang. Εκεί βρισκόταν η Kim Phuc με την οικογένειά της. Με τα ρούχα της να καίγονται, το κορίτσι, εννέα ετών, έτρεξε έξω με τον κόσμο. Κατόπιν, όταν καταστράφηκαν τα ρούχα της, ο φωτογράφος Nic Ut τράβηξε τη διάσημη φωτογραφία.

Αμέσως, ο Nic Ut την πήγε στο νοσοκομείο. Παρέμεινε εκεί για 14 μήνες και πέρασε από 17 επεμβάσεις δέρματος. Οποιοσδήποτε βλέπει τη φωτογραφία μπορεί να δει το βάθος του βασάνου, την απόγνωση, τον ανθρώπινο πόνο του πολέμου, ειδικά για τα παιδιά.

Σήμερα η Pham Thi Kim Phuc, το κορίτσι της φωτογραφίας, είναι παντρεμένη με 2 παιδιά και κατοικεί στον Καναδά. Προεδρεύει στο ίδρυμα "Kim Phuc", αφιερωμένο στη βοήθεια των νέων θυμάτων του πολέμου και είναι πρέσβειρα της UNESCO.

Εκτέλεση στη Saigon

"Ο συνταγματάρχης δολοφόνησε το φυλακισμένο. Εγώ δολοφόνησα το συνταγματάρχη με τη φωτογραφική μηχανή μου."

Ο Eddie Adams, στρατιωτικός φωτογράφος, ήταν ο συντάκτης αυτού του στιγμιοτύπου που παρουσιάζει, την 1η Φεβρουαρίου του 1968, την εν ψυχρώ δολοφονία, από αξιωματικό της αστυνομίας της Saigon, ενός αντάρτη των Vietcong, με δεμένα τα χέρια πίσω, ακριβώς τη στιγμή που τον πυροβολεί.

Ο Adams, ο οποίος ήταν ανταποκριτής σε 13 πολέμους, πήρε γι’ αυτήν τη φωτογραφία βραβείο Pulitzer, αλλά είχε συναισθηματικές επιπτώσεις σε αυτόν, το ότι έγινε φωτογράφος του τέλειου κόσμου.

Η μικρή Αφγανή

Η Sharbat Gula φωτογραφήθηκε όταν ήταν 12 ετών από το φωτογράφο Steve McCurry, τον Ιούνιο του 1984. Ήταν στο στρατόπεδο προσφύγων Nasir Bagh του Πακιστάν, κατά τη διάρκεια του πολέμου ενάντια στη σοβιετική εισβολή. Η φωτογραφία της δημοσιεύθηκε στο εξώφυλλο του National Geographic τον Ιούνιο του 1985 και, λόγω του εκφραστικού προσώπου των πράσινων ματιών της, το εξώφυλλο έγινε ένα από τα διασημότερα του περιοδικού.

Εντούτοις, εκείνη τη στιγμή κανένας δεν ήξερε το όνομα του κοριτσιού. Ο ίδιος ο άνδρας ο οποιος τη φωτογράφισε, ο Steve McCurry, έκανε έρευνα για την ανεύρεση του νεαρού ατόμου που διήρκεσε 17 χρόνια. Ο φωτογράφος έκανε πολυάριθμα ταξίδια στην περιοχή μέχρι που, τον Ιανουάριο του 2002, βρήκε το κορίτσι που ήταν πλέον μια γυναίκα 30 ετών.

Η Sharbat Gula ζούσε σε ένα μακρινό χωριό του Αφγανιστάν, παραδοσιακή γυναίκα pashtun, παντρεμένη και μητέρα τριών παιδιών. Είχε επιστρέψει στο Αφγανιστάν το 1992. Κανένας δεν είχε επιστρέψει με τη φωτογραφία μέχρι τότε και δεν ήξερε ότι το πρόσωπό της είχε γίνει διάσημο. Η ταυτότητα της γυναίκας επιβεβαιώθηκε κατά 99,9% με τη βοήθεια μιας τεχνολογίας αναγνώρισης προσώπου του FBI και της σύγκρισης της ίριδας των ματιών.

Το φιλί στην Time Square

Το αποχαιρετιστήριο φιλί του πολέμου λήφθηκε από τον Victor Jorgensen στην Times Square την 14η Αύγουστου του 1945, βλέποντας ένα στρατιώτη του αμερικανικού ναυτικού ενθουσιωδώς να φιλά μια νοσοκόμα.

Αντίθετα από το τι νομίζουμε, αυτά τα 2 πρόσωπα δε γνωρίζονταν, ήταν τελείως ξένοι. Η φωτογραφία, όλα μια εικόνα, θεωρείται το ανάλογο της διέγερσης και του πάθους που νιώθεις όταν επιστρέφεις στο σπίτι μετά από μια μακριά περίοδο, όπως επίσης της χαράς όταν τελειώνει ένας πόλεμος.

Ο άνδρας του τανκ της Tiananmen

Γνωστός ως "ο άγνωστος επαναστάτης". Αυτό ήταν το παρωνύμιο που αποδόθηκε σε έναν ανώνυμο άνδρα που έγινε διεθνώς διάσημος φωτογραφιζόμενος μπροστά σε μια σειρά από τάνκς κατά τη διάρκεια της καθιστικής επανάστασης στην πλατεία Tiananmen το 1989 στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.

Η φωτογραφία λήφθηκε από τον Jeff Widener, και εκείνη την ίδια νύχτα μπήκε στον τίτλο εκατοντάδων εφημερίδων και περιοδικών παγκοσμίως.

Ο άνδρας, που έμεινε ακίνητος και όρθιος ενώ τα τανκς ήρθαν κοντά του, κρατάει δύο παρόμοιες τσάντες, μια σε κάθε χέρι. Ενώ τα τανκς πλησίαζαν σε παράταξη, έκανε χειρονομίες, έτσι ώστε τελικά απομακρύνθηκαν. Σε απάντηση, το τανκ που ήταν επικεφαλής προσπάθησε να προχωρήσει, αλλά ο άνδρας το εμπόδιζε επανειλημμένα με τον τρόπο του, που δείχνει τεράστια αντοχή και αντίσταση.

Στη δύση, οι εικόνες του επαναστάτη παρουσιάστηκαν και επιδείχθηκαν ως ένα σύμβολο της κινεζικής δημοκρατικής μετακίνησης. Ένα νεαρό άτομο διακινδυνεύει τη ζωή του ενάντια σε ένα στρατιωτικό σμήνος. Μέσα στην Κίνα, η εικόνα χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση ως το σύμβολο της προσοχής των στρατιωτών του Δημοκρατικού Στρατού της Ελευθερίας για να προστατεύσει την κινεζική πόλη: παρά τις διαταγές να προχωρήσει, ο οδηγός του τανκ δεν το κάνει εάν αυτό προκαλέσει ζημία σε έναν πολίτη.

Η ήρεμη διαμαρτυρία

Ο Thich Quang Duc, γεννημένος το 1897, ήταν ένας Βιετναμέζος βουδιστής μοναχός (επίσης αποκαλούμενος Bonzos) που ταξίδεψε πολύ μέχρι το θάνατο του, σε μια οδό στη Saigon, στις 11 Ιουνίου του 1963.

Η πράξη διαμαρτυρίας του, που επαναλήφθηκε από άλλους μοναχούς, έγινε γνωστή επειδή πιστοποιήθηκε από τον David Halberstam. Ενώ το σώμα του καιγότανε, ο μοναχός έμεινε ακίνητος εντελώς. Δε φώναξε, ακόμη και καμένος δεν έκανε ούτε ένα θόρυβο.

Ο Thich Quang Duc διαμαρτυρόταν ενάντια στον τρόπο με τον οποίο ο κατακτητής πίεζε τη βουδιστική θρησκεία στη χώρα του. Μετά από το θάνατό του, το σώμα του αποτεφρώθηκε σύμφωνα με τη βουδιστική παράδοση. Κατά τη διάρκεια της καύσης, η καρδιά του έμεινε άθικτη, λόγος για τον οποίο θεωρήθηκε άγιος και η καρδιά του μεταφέρθηκε με την προστασία της Bank of Reserve of Vietnam ως λείψανο.

Αυτή είναι η προέλευση της έκφρασης "to burn itself to Bonzo", που είναι ο άλλος τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι σκέφτονται ότι δε χρησιμοποιείς αυτή τη μορφή για να ζήσεις τη ζωή, αλλά ότι αυτοκτονείς ως μορφή πολιτικής διαμαρτυρίας.

Παρατηρώντας το θάνατο

Το 1994, ο λαμπρός φωτογράφος, ο Σουδανέζος Kevin Carter, κέρδισε το βραβείο Pulitzer με μια φωτογραφία που τραβήχτηκε στην περιοχή Ayod (ένα μικρό χωριό του Σουδάν), η οποία κυκλοφόρησε σε όλον τον κόσμο.

Στην εικόνα, η σκελετωμένη μορφή ενός μικρού κοριτσιού, σκυμμένου στη γη, εξαντλημένου από την πείνα, και στα πρόθυρα του θανάτου, ενώ στο βάθος, αναμένει ένας μαύρος γύπας προσεκτικά και περιμένει την ακριβή στιγμή του θανάτου του κοριτσιού.

Τέσσερις μήνες αργότερα, ο Kevin Carter έχασε τη ζωή του.

The falling man

"The falling man" είναι ο τίτλος μιας φωτογραφίας που τραβήχτηκε από τον Richard Drew κατά τη διάρκεια των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 ενάντια στους Δίδυμους Πύργους του Κέντρου Παγκόσμιου Εμπορίου, στις 9:41:15 το πρωί.

Στην εικόνα, μπορείτε να δείτε την πτώση ενός άνδρα από έναν από τους πύργους, ο οποίος επέλεξε να πηδήξει στο κενό αντί του θανάτου από τη θερμότητα και τον καπνό.

Η δημοσίευση της φωτογραφίας αμέσως μετά από τις επιθέσεις εξόργισε τμήμα της αμερικανικής κοινής γνώμης. Αμέσως μετά, τα περισσότερα από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας αυτολογοκρίθηκαν, προτιμώντας να παρουσιάζουν απλώς φωτογραφίες πράξεων ηρωισμού και θυσίας.

Μια επιστημονική επεξεργασία θα αποκάλυπτε την ταυτότητα αυτού του άνδρα..