Οι χειλεοσχιστίες ποικίλουν , από εντύπωμα του χείλους μέχρι πλήρεις σχιστίες που περιλαμβάνουν τη βάση της ρινός και μπορούν να σχετίζονται με σχιστίες της πρωτογενούς ή της δευτερογενούς υπερώας.
Οι σχιστίες μπορούν να είναι ετερόπλευρες ή αμφοτερόπλευρες, τέλειες ή ατελείς. Η υπερωιοσχιστία μπορεί να είναι ετερόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη και ποικίλλει από τη δισχιδή σταφυλή μέχρι την πλήρη σχιστία της σκληρής και μαλακής υπερώας. Μπορεί να παρουσιαστεί και σε υποβλεννογόνια μορφή. Οι σχιστίες αποτελούν συχνά εκδηλώσεις συνδρόμων του πρώτου και του δεύτερου βραγχιακού τόξου όπως το σύνδρομο Pierre Robin.
Η δυσπλασία έχει επιπτώσεις την αισθητική του προσώπου, στην ακοή, στο λόγο, την πρόσληψη τροφής και στην κοινωνική ένταξη. Δείκτες δυσλειτουργίας και παραμόρφωσης είναι η υποτροπιάζουσα μέση ωτίτιδα, η κώφωση, οι ανωμαλίες του λόγου, η στοματορινική επικοινωνία, προβλήματα στην πρόσληψη τροφής και στην κατάποση καθώς και ψυχοκοινωνικές δυσκολίες.
Είναι απαραίτητο λοιπόν τέτοια περιστατικά να αντιμετωπίζονται από ομάδα ειδικών, που να περιλαμβάνει γναθοχειρουργό, ΩΡΛ, λογοθεραπευτή, ορθοδοντικό, παιδίατρο, παιδοαναισθησιολόγο, εξειδικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό για παιδιά, οδοντίατρο-προσθετολόγο, κλινικό ψυχολόγο και κλινικό γενετιστή.
Η χειρουργική επέμβαση κατέχει κεντρική θέση στην θεραπεία και η επιλογή της τεχνικής πρέπει να βασίζεται στην πλήρη κατανόηση των ανατομικών στοιχείων που εμπλέκονται . Αυτή η πλήρης κατανόηση δίνεται κατά την οδοντιατρική εκπαίδευση. Ο σκοπός της επέμβασης είναι η αποκατάσταση της φυσιολογικής ανατομικής και η διευκόλυνση της φυσιολογικής ανάπτυξης όλων των στοιχείων που επηρεάζονται από τη σχιστία.. Έμφαση πρέπει να δίδεται στην αποκατάσταση της συνέχειας των μυών του χείλους και της ρινός. Οι τεχνικές που βασίζονται στις παραπάνω παραδοχές, αποφέρουν τα καλύτερα αποτελέσματα μακροπρόθεσμα. Ακόμα όμως και με τις ιδανικότερες προϋποθέσεις, συνήθως είναι απαραίτητες συμπληρωματικές χειρουργικές επεμβάσεις.
Ακόμη, άλλες χειρουργικές επεμβάσεις μπορεί να χρειαστούν κατά την ανάπτυξη του παιδιού. Σε περίπτωση που τα προβλήματα λόγου δεν μπορούν να λυθούν μόνο με λογοθεραπεία, μπορεί να χρειαστεί συμπληρωματική υπερωιοπλαστική, επιμήκυνση της υπερώας και φαρυγγοπλαστική. Αργότερα, στις σχιστίες που περιλαμβάνουν την φατνιακή απόφυση, τοποθετείται οστικό μόσχευμα στη σχιστία στην ηλικία των 7 έως 11 ετών. Με την ολοκλήρωση της ανάπτυξης είναι πιθανόν να χρειαστούν ορθογναθικές επεμβάσεις για τη διόρθωση της ανώμαλης ανάπτυξης των οστών του προσώπου, ιδίως της υποπλασίας της άνω γνάθου. Επίσης μπορεί να υπάρχει δυσμορφία της ρινός η οποία πρέπει να διορθωθεί με ρινοπλαστική.
Η προσήλωση στο πρωτόκολλο αντιμετώπισης και η καλή συνεργασία των διαφόρων ειδικών, είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την επίτευξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος.
Πηγή: www.haoms.org
