Τα blogs σήκωσαν στις πλάτες τους την αντι-μνημονιακή Ελλάδα και την σπρώχνουν μπροστά.
Μετά τον Καραμανλή ο Παπανδρέου μέλει και μάλιστα πολύ πολύ νωρίς να μπει στην λίστα των πρωθυπουργών που φαγώθηκαν από τα Blogs, η φανέλα και οι πρώτες σελίδες των όποιων θα πρέπει πλέον να κοσμήθουν και με ένα δεύτερο αστέρι τύπου champions legue.
Ας το δούμε. Μέχρι τώρα η δυνατότητα του οποιοιδήποτε να εκφέρει πολιτικό λόγο ήταν ανάλογη με τα πτυχία του. Έπρεπε να μαζέψει πτυχία με τα οποία θα έδινε την δέουσα βαρύτητα στις κατά τεκμήριο και εκ του αποτελέσματος (της χρεωκοπίας) βλακείες που θα έλεγε. Και έτσι τα Χαρβαρντ και τα κολέγια, τα μπατσελορ και τα...
ντοκτορά έφτιαξαν και συντηρούσαν για πολλές δεκαετίες μια αριστοκρατία της γνώσης και της γνώμης που οδηγούσε και στην εξουσία. Πλήθως οι Βλακείες που ειπώθηκαν και το αποτέλεσμα ηταν ΔΝΤ.
Σήμερα αρκεί ένα blog για να μπορέσει ο καθένας να πει άμεσα την γνώμη του. Δεν χρειάζεται κανένα πτυχίο και καμιά ειδίκευση. Η βαρύτητα της γνώμης του και το πόσους επηρεάζει αυτή, είναι αποτέλεσμα μετρήσιμο στην Google. Η Δυναμη αυτή είναι κολοσσιαία και αυξάνεται συνεχώς καθώς εκατομμύρια έλληνες ενημερώνονται η επηρεάζονται από blogs.
Τα Blogς συμπυκνώνουν μέσα τους το αμφιθέατρο και τις πλατείες των70ς το καφενείο τις εγκυκλίους και το κόμμα των 80ς, το πεζοδρόμιο και τα ΜΜΕ των 90ς, τα ΙΧ ΜΜΕ και την διασπορά στην τεχνολογία των 00ς.
Έγιναν και γίνονται προσπάθειες ταύτισης των blogs με κάθε είδους περιθώριο. Για κάποιους αποτελεί το μόνο μέσω κατανόησης και απαξίωσης της επανάστασης που βιώνουμε. Ποικίλα συμφέροντα από το παλιό μπαίνουν εδώ και κάνουν παιχνίδι απαξίωσης. Έχουμε κατηγορίες για εκβιασμούς τύπου κλασικού ΜΜΕ, έχουμε την προσέγγιση του κράτους που μας θεωρεί ως “ηλεκτρονικούς κουκουλοφόρους”, έχουμε την δολοφονία Γκιολια
Η αλήθεια είναι ότι κρύβουμε και περιθώριο. Έχουμε όσο περιθώριο είχαμε στις προηγούμενες δεκαετίες στα αμφιθέατρα, στα κόμματα, στα ΜΜΕ στα καφενεία. Έχουμε όσο περιθώριο βρίσκεται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Ταυτόχρονα όσο και να μην γίνεται αντιληπτό εδώ βρίσκεται η πνευματική elite της χώρας. Όλοι οι “κομμένοι” από τα ΜΜΕ. Η καθοδήγηση της. Εδώ βρίσκονται οι δυνάμεις που χαράζουν δρόμους, που σκέπτονται δυνατά, γράφουν και δημοσιεύουν πρωτόλεια πολιτική σκέψη. Σκέψη αφτιασίδωτη, μη δουλευμένη επικοινωνιακά, καθαρή και στεντόρεια σαν φωνή. Καθαρή τόσο επί των λέξεων που χρησιμοποιεί όσο και επί των προθέσεων της. Εδώ ξέρεις πάντα με ποιον μιλάς και τι θα ακούσεις. Εδώ τον προδότη, το λαμογιο, τον απατεώνα θα πούμε με το όνομα του ενώ έξω από εδώ όλοι εσείς θα το αφήσετε να εννοηθεί… χαμογελώντας κι όλας για τα «κότσια» σας.
Στα ελληνόφωνα πολιτικά blogs χτύπα η καρδιά της σύγχρονης Ελλάδας και χαράζεται το αύριο. Τόσο ο Καραμανλής όσο και ο ΓΑΠ το βιώνουν αυτό. Βήμα το βήμα μέρα με την ήμερα σχόλιο το σχόλιο αργά ίσως άλλα σταθερά η Ελλάδα πηγαίνει εκεί που αποφασίζουν τα blogs. Τα Blogs έβγαλαν το Βατοπαίδι. Τα Blogs έστησαν τη αποχή των ευρωεκλογών. Τα blogs σήκωσαν στια πλάτες του την αντι μνημονιακή Ελλαδα και την σπρώχνουν μπροστά. Όλα αυτά έγιναν όσο εσείς οι ανόητοι αναζητάτε να βρείτε ποιος κρύβετε πίσω από ποιον. Ποιος βάζει ποιον να μιλά και να γράφει. Γενικότερα πρόκειται για μια ατυχή προσέγγιση που δεν αντιλαμβάνεται το bloggig ως κέντρο αλλά ως δορυφόρο.
Όμως το πάθημα του Παπανδρέου στα blogs δείχνει ήδη ότι δεν ήταν o ΓΑΠ το κέντρο που γύρω του ζουζούνισαν τα Blogs. Ήταν ο ίδιος πλησίασε τα φώτα Blogs σαν την μύγα που στο τέλος καίγεται μέσα στην πυρακτωμένη λάμπα. Το ίδιο θα πάθει και ο Σαμαράς όταν (τελικά) προδώσει το αντιμνημονιακό του πνεύμα. Τα blogs δεν μετακινούνται από την γραμμή τους κύριοι και η γραμμή τους είναι αντιμνημονιακή εξ αρχής. Οι πολιτικοί πλησιάζουν ή απομακρύνονται από την γραμμή που βάζουν τα blogs.
Μοιάζει τα ΜΜΕ να θέλουν να παίξουν αυτό το παιχνίδι της διαμόρφωσης της γραμμής αλλά στο τέλος καταλήγουν πάντα να σέρνονται πίσω από τα Blogs. Το μόνο που κάνουν είναι καθυστέρηση σε ότι αποφασίσουν τα blogs. Τα Blog μεταφορικά είναι το πηγή του φωτός και γύρω τους συνωστίζονται πολιτικοί και μύγες.
Όσο λοιπόν το πολιτικό σύστημα και τα ΜΜE παλεύουν να κατατάξουν τα blogs στο περιθώριο, όσο ερμηνέυουν τα blogs ως περιθώριο, όσο θα αλληλο συγχαίρονται πολιτικοί και δημοσιογράφοι τόσο τα blogs θα παίρνουν εξουσία θα τρώνε πρωθυπουργάκια και θα προσθέτουν αστεράκια στην φανέλα τους.
Οι bloggers θα διαμορφώνουν την κοινή γνώμη σαν καφενεία εργαστήρια πολιτικής, εφημερίδες κομματικές οργανώσεις και αμφιθέατρα. Σαν πνευματική Ελιτ, σαν καθοδήγηση. Όλα αυτά όμως δεν είναι επανάσταση, δεν είναι κάτι νέο. Είναι πολιτική που γίνεται σε άλλο χώρο και με αλλά μέσα.
Αν κάτι απειλεί το Blogging είναι το να ξεπεραστεί από κάτι που θα το εμπεριέχει. Από ένα νε νέο e- αμφιθεταρο με video κονφερανς και συνεχές πρόγραμμα αγορεύσεων διαλόγου και δημοψηφισμάτων από το πόπολο.
Κάτι που θα κάνει την αντιπροσωπευτική να μοιάζει με απολίθωμα δεινοσαύρου.
