Οι μέχρι σήμερα μελέτες δείχνουν ότι και στις συμβατικές γέφυρες αλλά και στις γέφυρες επί εμφυτευμάτων υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που κάνουν δύσκολη την επιλογή κάθε φορά. Ήδη τα οδοντικά εμφυτεύματα έχουν μια παρουσία 25 χρόνων και φυσικά το μεγάλο τους πλεονέκτημα είναι ότι οι προσθετικές αποκαταστάσεις με αυτά δεν απαιτούν την φθορά των γειτονικών της νωδότητας φυσικών δοντιών.
Το κόστος των εμφυτευμάτων συγκρινόμενο με τις συμβατικές γέφυρες σε φυσικά δόντια αποτελεί αναμφισβήτητα έναν περιοριστικό παράγοντα για την διάδοση της θεραπείας με αυτά. Εκείνο που κοστίζει είναι ο εξοπλισμός αλλά και η εκπαίδευση του γιατρού που πρέπει και αυτά να λάβει υπόψη του ο ασθενής. Από την άλλη είναι γνωστό ότι τα ασφαλιστικά ταμεία καλύπτουν υποτυπωδώς μεν τις συμβατικές γέφυρες αλλά καθόλου τα εμφυτεύματα. Μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Clinical Oral Implants Research του Ιουνίου των Bouchard et al . 2009, (Cost-effectiveness of implants and bridges) προσπαθεί να προσεγγίσει το θέμα από την σκοπιά της ωφέλειας έναντι του κόστους για τις περιπτώσεις ασθενών στους οποίους λείπει ένα δόντι.
Στην εργασία αυτή έγινε μια υπόθεση ότι υπήρξε η ανάγκη αποκατάστασης ενός ελλείποντος πρώτου γομφίου της κάτω γνάθου. Επίσης ότι τα γειτονικά της νωδότητας δόντια ήταν άθικτα. Επίσης ότι η χειρουργική τοποθέτηση εμφυτεύματος ήταν μια απλή διαδικασία που δεν απαιτούσε δηλ. μια διαδικασία που έπρεπε να προηγηθεί.
Η έρευνα περιορίστηκε σε ανασκοπήσεις από MEDLINE, Cochrane Library, και τα περιοδικά (Clinical Oral Implant Research, Journal of Dental Research, Journal of Clinical Periodontology, Journal of Periodontology, Journal of Prosthetic Dentistry, International Journal of Oral and Maxillofacial Implants). Τα κριτήρια ήταν η ελάχιστη μελέτη να ήταν 5 χρόνια μετά την προσθετική αποκατάσταση. Μετά από την έρευνα εντοπίστηκαν 3 άρθρα εμφυτευμάτων (Lindh et al. 1998; Berglundh et al. 2002; Pjetursson et al. 2004), και 3 άρθρα με γέφυρες (Creugers et al. 1994; Scurria et al. 1998; Tan et al. 2004).
Στον υπολογισμό του κόστους για την θεραπεία με εμφυτεύματα συμπεριλήφθηκε η αρχική χειρουργική διαδικασία, η προσθετική τόσο στην συμβατική γέφυρα όσο και στο εμφύτευμα, CT-scans, X-rays και επισκέψεις επανελέγχου. Στην έρευνα ερωτήθηκαν 47 κλινικοί να εκτιμήσουν το κόστος για κάθε μια τεχνική.
Το κόστος ήταν για την γέφυρα 4385 ± 2629 euros για 20 χρόνια με ποσοστά επιτυχίας 69 ± 2%, ενώ για το εμφύτευμα 3517 ±1338 euros για 20 χρόνια με ποσοστά επιτυχίας 92 ±1.2% . Η διαφορά ήταν στατιστικά σημαντική υπέρ του εμφυτεύματος τόσο στο συνολικό κόστος όσο και στα ποσοστά επιτυχίας.
Ας έχουμε υπόψη ότι οι παραπάνω τιμές αφορούν τις χώρες της Γαλλίας και της Ελβετίας. Αλλά νομίζω ότι τα μεγέθη είναι πάντα συγκρίσιμα. Για περισσότερα μπορείτε να δείτε την εργασία
Το δικό μου σχόλιο: Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το τρόχισμα ενός υγιούς δοντιού για την τοποθέτηση μιας γέφυρας το υπονομεύει σε τέτοιο βαθμό που μέσα σε 20 χρόνια τις περισσότερες φορές το οδηγεί σε τέτοια προβλήματα που είναι σίγουρο ότι αθροιστικά ανεβάζουν το συνολικό κόστος της θεραπείας σε μεγέθη ανώτερα από αυτά της τοποθέτησης ενός εμφυτεύματος. Το θέμα είναι που επενδύουμε τα οικονομικά μας. Στα ακίνητα ή στην υγεία. Ίσως οι νεςότερες γενιές με την κατάλληλη παιδεία που πρέπει να ξεκινήσει πρώτα μέσα από την οικογένεια δουν την στοματική υγεία σαν μια επένδυση για μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
Πηγή: implantnet.wordpress.com
