Ο πόλεμος έχει ξεσπάσει..από την πρώτη μέρα που πατάς το πόδι σου στη σχολή!Διασχίζεις την Μικράς Ασίας, στρίβεις αριστερά στο άγαλμα του Ιπποκράτη, νιώθεις το καθιερωμένο δέος όπως θα έπρεπε κάθε φοιτητής της Ιατρικής, πηγαίνεις στην γραμματεία για την πολύωρη εγγραφή με τις ατελείωτες αιτήσεις και τα ακταλαβίστικα στοιχεία,κάνεις τις πρώτες γνωριμίες και άθελά σου ή μη πηγαίνεις για τον παραδοσιακό καφέ της πρώτης μέρας παρέα με 2οετείς όπου ακούς το πρώτο σου ιατρικό ανέκδοτο:
"ποια η διαφορά γιατρού-οδοντιάτρου?όλοι οι οδοντίατροι λένε οτι είναι γιατροί αλλά κανένας γιατρός δε λέει οτι είναι οδοντίατρος!"
Μμμ...όλοι στην παρέα γελούν..γελάς και εσύ χωρίς απαραίτητα να καταλαβαίνεις το γιατί..και αναρωτιέσαι μήπως δικαίως τελικά όλοι απαξιούν το χιούμορ των γιατρών..
Οι μέρες περνούν..τα μαθήματα ξεκινούν... οι γνωριμίες επεκτείνονται..και κάπου ανάμεσα στους καφέδες του πρώτου έτους διασταυρώνεσαι τυχαία με φοιτητές οδοντιατρικής..οι οποίοι κρατούν το βιβλίο της βιολογίας ΣΟΥ!Εκεί έρχεται και η πρώτη εκπληξη..σε πειράζει λίγο..γιατί ΚΑΙ αυτοί?αφού ΜΟΝΟ εμεις σπουδάζουμε ιατρική..!!και τότε βιώνεις ένα πραγματικό σοκ!
Μαθαίνεις πως το μεγάλο σχετικά καινούριο κτίριο που ορθώνεται πίσω από το ΝΑΒΟ λέγεται οδοντιατρική σχολή Αθηνών, πως το κυλικείο τους μοιάζει με καφετέρια,είναι ζεστό και κλειστό ενώ το δικό σου με τσαντίρι, πως εσύ έφαγες 3 ώρες να συμπληρώσεις τις αιτήσεις στη γραμματεία χωρίς καμία βοήθεια ενώ αυτοί μόνο μία ώρα αφού τους συγκέντρωσαν σε ένα αμφιθέατρο δίνoντάς τους τις απαραίτητες οδηγίες,πως διδάσκονται ανατομία στο πρώτο έτος ενώ εσύ βασανίζεσαι με ψυχολογίες,φυσικές και χημείες εις διπλούν, πως έχουν οδοντιατρικό βαλιτσάκι από νωρίς και κάνουν κλινικές ενώ εσύ αγοράζεις με χαρά το πρώτο σου νυστέρι για να κόψεις κρεμμύδι!Και η σύγχυσή σου συνεχίζεται όταν μπαίνεις στο δεύτερο έτος και μοιράζεσαι μαζί τους αμφιθέατρα,όταν ο καθηγητής φυσιολογίας ζητάει συνοπτικές πληροφορίες από εκείνους ενώ εσυ βασανίζεσαι 2μιση ώρες την εβδομαδα στα απελπιστικά εργαστήρια, όταν τελειώνουν την εξεταστική ΤΟΥΣ σε δύο εβδομάδες κι εσύ σε 6-8...Ο διαχωρισμός ΕΚΕΙΝΟΙ και ΕΓΩ μπαίνει για τα καλά στη ζωή σου!Πλέον δε βλέπεις συνομίληκους σου φοιτητές οδοντίατρους αλλά ανθρωπάκια με πανοπλία άσπρης ρόμπας και όπλο τον τροχό να ζουν παρασιτικά στη ζωή σου και να απειλούν να κατακτήσουν τη σχολή και τον τίτλο του γιατρού που ονειρευόσουν από μικρός!
Έτσι μπαίνεις κι εσύ στον πόλεμο πάταξής τους και βρίσκεις κάθε λόγο να τους κατηγορήσεις και να τους απαξιώσεις...ειδικά όταν παραπονιούνται που επί ένα ολόκληρο εξάμηνο έκανες κατάληψη στο ζεστό κυλικέιο τους επειδή δεν είχες δικό σου!
Πόσο όμως βάσιμη είναι αυτή η διαμάχη??Γιατί να τρελαίνεσαι όταν βλέπεις εχθρό-οδοντίατρο μπροστά σου?Τελικά κινδυνεύεις πιο πολλοί από αυτούς ή από τους συναδέλφους-σύμμαχούς σου??
Ποιος θα σου φάει τη θέση..ο οδοντίατρος που σου τρώει το έδρανο ή ο γιατρός από τον οποίο αντιγράφεις σε μια δύσκολη εξέταση?
Ίσως τελικά να έχεις μπει κι εσύ στο τρυππάκι αυτό της απέχθειας χωρίς να ξέρεις το γιατί...Χάλαρωσε λοιπόν και αγάπησε τον οδοντίατρο..μπορεί να παίρνει πτυχίο σε λιγότερα έτη,να βρίσκει πιο εύκολα δουλειά,να ξεκινάει τη σχολή με πιο ιατρικά μαθήματα..αλλά όταν εσύ διαβάζεις ανατομία για δύο εβδομάδες εκείνος έχει 2 μέρες, θα πάρετε διαφορετικά πτυχία,δε θα εμφανιστεί μπροστά σου όταν θα ψάξεις δουλεία στην Αγγλία,δεν θα σου πάρει τη θέση σε νοσοκομείο και θα περάσει τα δικά του πάθη με το εντατικό πρόγραμμα σπουδών του..άλλωστε σε ποιον ασθενή αρέσει ένας γιατρός με χαλασμένα δόντια??σε αυτόν λοιπόν θα τρέξεις όταν πονάς ολόκληρος από πονόδοντο και δε μπορεις να κάνεις εγχείριση..και εκείνος σε εσένα θα τρέξει όταν σπάσει το χέρι του και δε μπορεί να κρατήσει τον τροχό..ανέπτυξε μία σχέση αλληλεπίδρασης και όχι ανταγωνισμού....Αγάπησε τον οδοντίατρό σου και ποιος ξέρει...μπορει τελικά να στο ανταποδώσει!
Πηγή: ftou-kai-bgainw.blogspot.com
