Αντιγράφω το βαρυσήμαντο άρθρο της εξομολόγησης μιας περιοδοντολόγου στην Ν. Υόρκη από το Int J Per Res Dent, October 2008, το editorial της Yvonne de Paiva Buischi:
« Οι περισσότερες ημερίδες περιοδοντολογίας που έχω παρακολουθήσει τα περασμένα χρόνια, προωθούν τεχνικές τοποθέτησης εμφυτευμάτων, συστήματα εμφυτευμάτων, και υλικά σχετικά με την τοποθέτηση εμφυτευμάτων. Ξεκάθαρα οι περισσότερες δραστηριότητες, που σχετίζονται με την δια βίου εκπαίδευση στον χώρο μας, σε μεγάλο βαθμό εστιάζουν πάνω στην εμφυτευματολογία. Οι επίσημοι χορηγοί και το επιστημονικό περιεχόμενο στα περισσότερο σημαντικά διεθνή περιοδοντολογικά συνέδρια, δείχνουν ότι η βιομηχανία των εμφυτευμάτων έχει σημαντική επιρροή στο προσφερόμενο πρόγραμμα. Στο Europerio 2006, 6 από τους 10 πλατινένιους χορηγούς, ήταν κατασκευαστές εμφυτευμάτων και 3 από τις 8 συνεδρίες διαπραγματεύονταν την θεραπεία με εμφυτεύματα. Το 2007, στο American Academy of Periodontology Meeting, 56 από τους 189 εκθέτες, ήταν εταιρείες εμφυτευμάτων. Στο AAP 2007 στο επιστημονικό πρόγραμμα φαίνεται, ότι ενώ 8 συνεδρίες ήταν αφιερωμένες σε θεραπείες για να αποκτηθεί ή να διατηρηθεί ένα υγιές περιοδόντιο, και 8 επιπλέον συνεδρίες εστίασαν στην μηχανική των ιστών και την αναγέννηση, 15 ολόκληρες συνεδρίες αφιερώθηκαν στα εμφυτεύματα. Στην ίδια συνάντηση, 32 από τους 51 ομιλητές είπαν κάτι σχετικό με εμφυτεύματα. Ποιος πραγματικά καθορίζει τα επιστημονικά προγράμματα στις ημερίδες μας; Είμαστε εμείς πραγματικά υπεύθυνοι, ή καθοδηγούμαστε από τους σπόνσορες; Μήπως η περιοδοντολογία γίνεται συνώνυμη της εμφυτευματολογίας; Πόσο χρόνο, κόπο και οικονομική δαπάνη αφιερώνουμε στην πρωταρχική μας υποχρέωση, την πρόληψη και τον έλεγχο της περιοδοντικής νόσου, ώστε να διατηρήσουμε τα φυσικά δόντια; Η φροντίδα που προσφέρουμε στους ασθενείς μας βασίζεται στην περιοδοντική μας εκπαίδευση, ή μήπως τους βλέπουμε αποκλειστικά με τα «εμφυτευματολογικά μας μάτια»;
Ενώ η περιοδοντίτιδα είναι ένα σχετικά όχι συχνό φαινόμενο, που συμβαίνει μετά από 20 με 30 χρόνια λειτουργίας των δοντιών, η περιεμφυτευματίτιδα, φαίνεται ότι είναι περισσότερο συχνή απ’ότι νομίζαμε. Μια πρόσφατη εργασία (Roos-Jansaket και συν. J Clin Periodontol 2006) αναφέρει ότι μετά από 10 χρόνια λειτουργίας χωρίς συστηματική θεραπεία υποστήριξης, οι περιεμφυτευματικές αλλοιώσεις είναι συνηθισμένες γύρω από τα εμφυτεύματα.
Οι περισσότεροι ασθενείς δεν έχουν ιδέα για την αφοσίωση μιας ολόκληρης ζωής στην οποία έχουν εισέλθει με τα νεοτοποθετημένα εμφυτεύματα τους. Σπάνια πληροφορούνται για αυτήν την σχετική προϋπόθεση, στην αναγκαιότητα δηλαδή για την συμβολή τους στον επαρκή έλεγχο της πλάκας.
Η πρόγνωση της θεραπείας με εμφυτεύματα συχνά αναφέρεται ως ποσοστό επιβίωσης των εμφυτευμάτων, που είναι γύρω στο 95%. Εντούτοις, τα ποσοστά επιβίωσης, δεν περιγράφουν την υγεία των ιστών που υποστηρίζουν τα εμφυτεύματα. Ενώ η περιεμφυτευματική βλεννογονίτιδα είναι μια αναστρέψιμη βλάβη στον βλεννογόνο, η περιεμφυτευματίτιδα, περιλαμβάνει όχι μόνο τον βλεννογόνο αλλά και το οστούν, και υπονομεύει την οστεοενσωμάτωση, οδηγώντας τελικά στην απώλεια του εμφυτεύματος. Είναι λογικό ότι η συχνότητα των περιεμφυτευματικών βλαβών θα αυξάνει, όσο αυξάνουν τα χρόνια λειτουργίας τους και ο αριθμός των εμφυτευμάτων που έχουν τοποθετηθεί. Έτσι όσο περισσότερο αναβάλλεται η θεραπεία με εμφυτεύματα, τόσο καλύτερα για τους ασθενείς. Η εμφυτευματολογία αντιλαμβάνεται διαφορετικά την επιτυχία από την περιοδοντολογία. Επιτυχία στην εμφυτευματολογία είναι οστική απώλεια που δεν υπερβαίνει το 1.5 mm τον πρώτο χρόνο λειτουργίας και δεν είναι μεγαλύτερη από 0.2 mm κάθε χρόνο μετά. Σύμφωνα με αυτό το κριτήριο, πρέπει να αναμένεται απώλεια οστού 3.5 mm μετά από 10 χρόνια λειτουργίας των εμφυτευμάτων. Από την άλλη για την περιοδοντολογία, επιτυχία στην θεραπεία είναι να μην έχεις περαιτέρω απώλεια οστού σε αυτούς που δέχονται την περιοδοντική φροντίδα. Υπάρχει διαφορετική λογική στην επιτυχία .
Χωρίς αμφιβολία η θεραπεία με εμφυτεύματα έφερε επανάσταση στην οδοντιατρική, με τεράστια ωφέλεια για τους ασθενείς που ήταν υποχρεωμένοι να ζουν με μη ικανοποιητικές αισθητικές και λειτουργικές λύσεις. Ο κίνδυνος βρίσκεται στο γεγονός, ότι τα εμφυτεύματα προωθούνται από την βιομηχανία των εμφυτευμάτων σαν η θαυματουργική λύση που θα αντικαταστήσει «καταδικασμένα» δόντια. Μέχρι σήμερα κανένα εμφύτευμα δεν έχει αποδειχτεί ότι είναι καλύτερο από ένα φυσικό δόντι. Η γνώση και η τεχνολογία που είναι διαθέσιμη, μας κάνει ικανούς να είμαστε καλύτεροι από τους προκατόχους μας στην περιοδοντολογία. Η ρηχή πρακτική που ακολουθεί το ρεύμα, σε μια πράξη περιορισμένη στην εμφυτευματολογία, σίγουρα θα στερήσει από τους ασθενείς μας το δικαίωμα να επιλέξουν το καλύτερο για την υγεία τους. Μια ισορροπημένη προσέγγιση μεταξύ περιοδοντολογίας και εμφυτευματολογίας, φαίνεται ότι είναι ο καλύτερος δρόμος για την επαγγελματική καταξίωση αλλά και την διατήρηση και αποκατάσταση της υγείας των ασθενών μας»..
Πηγή: implantnet.wordpress.com
