Νέα Υόρκη: Η μικρότερη ενεργοποίηση του θυρεοειδούς αδένα μπορεί να συντελεί σε μεγαλύτερο προσδόκιμο επιβίωσης, υποστηρίζουν Ολλανδοί ερευνητές σε άρθρο που δημοσιεύουν στο επιστημονικό έντυπο Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism.
Όπως εξηγεί η Δρ Ντιάνα βαν Χιιμστ από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Λέιντεν στην Ολλανδία «σε παλαιότερη μελέτη μας, είχαμε παρατηρήσει ότι οι μεσήλικες με αδέρφια που είχαν μεγάλο προσδόκιμο επιβίωσης, είχαν χαμηλότερη θυρεοειδική λειτουργία, συγκριτικά με τον γενικό πληθυσμό.
Στην νέα μας έρευνα θελήσαμε να δουν κατά πόσο η μειωμένη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα σχετίζεται με την ενισχυμένη επιβίωση.»
Οι επιστήμονες μελέτησαν 859 αδέρφια από 421 οικογένειες με υψηλό προσδόκιμο επιβίωσης. Ο μέσος όρος ζωής ήταν τα 93 έτη.
Μετά από αξιολόγηση του προσδόκιμου επιβίωσης των γονέων των συμμετεχόντων, οι επιστήμονες ανέλυσαν τις θυρεοειδικές ορμόνες μέσω δειγμάτων αίματος που είχαν πάρει από τα αδέρφια. Οι δυο παράγοντες σχετίζονταν άμεσα, ενισχύοντας την άποψη της κληρονομικότητας στην μειωμένη θυρεοειδική λειτουργικότητα και τη σχέση της με την μακροζωία.
Το αποτέλεσμα ίσχυε ακόμη και όταν συνεκτιμήθηκαν σημαντικές παθήσεις, που μπορεί να επηρεάσουν την δράση του θυρεοειδή αδένα.
Ο τελευταίος εκκρίνει ορμόνες που επηρεάζουν τον μεταβολισμό. Η μειωμένη δραστηριότητα των ορμονών αυτών μπορεί να αλλάξει την δαπάνη ενέργειας του σώματος, προς όφελος της προστατευτικής διατήρησης δυνάμενων διατηρώντας τον οργανισμό υγιή για περισσότερο χρόνο.
Φυσικά τα αποτελέσματα προκαλούν έκπληξη καθώς η μειωμένη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα έχει θεωρηθεί παράγοντας κινδύνου για καρδιαγγειακά νοσήματα.
Πάντως η μελέτη ανοίγει τον δρόμο για περαιτέρω διερεύνηση του θέματος.
