ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΑΥΧΕΝΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ
Όλοι μπορούμε να πάθουμε Αυχενικό Σύνδρομο. Στατιστικά τα ¾ των ενηλίκων κάποια στιγμή θα παρουσιάσουν κάποιας μορφής πρόβλημα στην περιοχή του αυχένα, ενώ σε έναν στους έξι το πρόβλημα θα είναι ο χρόνιος πόνος.
Αυτό συμβαίνει γιατί αυτή η περιοχή της Σ.Σ. επιτρέπει μεγάλου εύρους κινήσεις, άρα είναι επιρρεπείς σε απευθείας τραυματισμούς, όπως στην περίπτωση απότομης ή βίαιης κίνησης λόγω τροχαίου ατυχήματος (whiplash syndrome), αλλά και από παρατεταμένη κακή στάση κατά την διάρκεια της εργασίας ή της ψυχαγωγίας, με αποτέλεσμα συνεχή τάση στους μύες και τους συνδέσμους της περιοχής. Τότε προκαλείται μυϊκός σπασμός, που σε αρκετές περιπτώσεις συνοδεύεται από μικροτραυματισμό των μυών και των συνδέσμων της περιοχής με ταυτόχρονη αλλαγή στην διάταξη του σκελετού. Έχουμε σε αυτήν την περίπτωση μια μυοσκελετική δυσλειτουργία. Τα συμπτώματα είναι πόνος και περιορισμός της κίνησης. Συνήθως ο πόνος υποχωρεί με την ξεκούραση. Μέσο αυτού του μηχανισμού δημιουργούνται επίσης τα Μυϊκά Σημεία Πυροδότησης του Πόνου ή Trigger Points. Πρόκειται για μικρά υπερευαίσθητα σημεία μέσα στους μύες, που προβάλλουν πόνο σε περιοχές του σώματος απομακρυσμένες από αυτά, ακολουθώντας κάποια συγκεκριμένα μοτίβα.
Αυτό συμβαίνει γιατί αυτή η περιοχή της Σ.Σ. επιτρέπει μεγάλου εύρους κινήσεις, άρα είναι επιρρεπείς σε απευθείας τραυματισμούς, όπως στην περίπτωση απότομης ή βίαιης κίνησης λόγω τροχαίου ατυχήματος (whiplash syndrome), αλλά και από παρατεταμένη κακή στάση κατά την διάρκεια της εργασίας ή της ψυχαγωγίας, με αποτέλεσμα συνεχή τάση στους μύες και τους συνδέσμους της περιοχής. Τότε προκαλείται μυϊκός σπασμός, που σε αρκετές περιπτώσεις συνοδεύεται από μικροτραυματισμό των μυών και των συνδέσμων της περιοχής με ταυτόχρονη αλλαγή στην διάταξη του σκελετού. Έχουμε σε αυτήν την περίπτωση μια μυοσκελετική δυσλειτουργία. Τα συμπτώματα είναι πόνος και περιορισμός της κίνησης. Συνήθως ο πόνος υποχωρεί με την ξεκούραση. Μέσο αυτού του μηχανισμού δημιουργούνται επίσης τα Μυϊκά Σημεία Πυροδότησης του Πόνου ή Trigger Points. Πρόκειται για μικρά υπερευαίσθητα σημεία μέσα στους μύες, που προβάλλουν πόνο σε περιοχές του σώματος απομακρυσμένες από αυτά, ακολουθώντας κάποια συγκεκριμένα μοτίβα.
Τα προηγούμενα αν δεν αντιμετωπισθούν ικανοποιητικά τότε μπορεί να οδηγήσουν σε τραυματισμό και φλεγμονή των νεύρων της περιοχής ή ακόμα σε Κήλη Μεσοσπονδυλίου Δίσκου. Τότε προκαλείτε πόνος που ακτινοβολεί στην περιοχή του σώματος που αντιστοιχεί στο συγκεκριμένο νεύρο. Προκαλούνται αισθητικές διαταραχές όπως καυσαλγία, μούδιασμα, βελόνιασμα, κ.λ.π..
Η συνέχιση ακόμα περισσότερο αυτής της δυσλειτουργίας, οδηγεί πλέον σε μη αναστρέψιμες βλάβες δηλαδή σε εκφυλιστικές αλλοιώσεις των σπονδύλων της περιοχής (οστεοαρθρίτιδα). Αυτή προκύπτει από την φθορά του χόνδρου των αρθρώσεων, λόγω της ασυμμετρίας του καταμερισμού των φορτίων που δέχεται η περιοχή. Προκαλείται στένωση ων μεσοσπονδυλίων διαστημάτων περιορισμός της κινητικότητας και χρόνιος πόνος.
·ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ: Το πρώτο βήμα είναι η αναγνώριση και αξιολόγηση του μεγέθους του προβλήματος . Αυτό επιτυγχάνεται με την συνεργασία του θεράποντος ιατρού και του φυσικοθεραπευτή , μέσω της φυσικής εξέτασης , διάφορων απεικονιστικών μεθόδων όπως είναι η ακτινογραφία (X-RAY) , η Μαγνητική Τομογραφία (MRI) ,Η Αξονική Τομογραφία (CT-SCAN) , άλλων ειδικών tests κ.λ.π. .
ΘΕΡΑΠΕΙΑ.Η θεραπεία συνήθως είναι μια επίπονη προσπάθεια που περιλαμβάνει :
Μείωση των δραστηριοτήτων του ασθενή , αλλά όχι ακινητοποίηση .
Αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά φάρμακα .
Ειδικά σχεδιασμένο πρόγραμμα φυσικοθεραπείας με Laser ή Ιοντοφόρεση (διαδερμική χορήγηση αντιφλεγμονώδους φάρμακου, με την χρήση γαλβανικού ρεύματος, απευθείας στην νευρική ρίζα που έχει την φλεγμονή),ηλεκτροθεραπεία, θεραπευτικό υπέρηχο και τεχνικές Manual Therapy .
Χωρίζεται σε τρεις βασικές φάσεις :
ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ : Η πρώτη φάση της θεραπείας έχει σχεδιαστεί για να περιορίσει ή να εκμηδενίσει την σοβαρότητα της ενόχλησης , σταθεροποιώντας την κατάσταση όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Η συχνότητα της θεραπείας είναι καθημερινή .
ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ : Οι σκοποί αυτής της φάσης είναι να ισχυροποιηθεί το μυϊκό σύστημα , να βελτιωθεί η λειτουργικότητα της ΣΣ και να ολοκληρωθεί η επούλωση των τραυματισμένων ιστών . Συνεχίζεται η εφαρμογή θεραπευτικών μέσων με μηχανήματα . Η συχνότητα της θεραπείας μπορεί να γίνει τρεις φορές την βδομάδα . Ολοκληρώνεται με ασκήσεις στο σπίτι , οδηγίες διατροφής και προσπάθεια τροποποίησης των καθημερινών ασχολιών σύμφωνα με τις ανάγκες της ΣΣ .
ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ - ΠΡΟΛΗΨΗ : Η τρίτη και τελική φάση είναι σχεδιασμένη για να βελτιώσει την υγεία και την λειτουργικότητα της ΣΣ , προφυλάσσοντας από τον μηχανισμό που προκάλεσε τον αρχικό τραυματισμό . Η συχνότητα της θεραπείας καθορίζεται από τον θεραπευτή .
Η τεχνική "Manual Therapy", είναι η θεραπευτική προσέγγιση όπου ο θεραπευτής με την χρησιμοποίηση των χεριών του προσπαθεί να εντοπίσει, να αναγνωρίσει και τελικά χρησιμοποιώντας ήπιους χειρισμούς να αποκαταστήσει τις πάσχουσες περιοχές του σώματος. Θεωρούμε το σώμα του ασθενή σαν ένα ενιαίο σύνολο με ψυχο - σωματική διάσταση . Αυτή ακριβώς η μεθοδολογία της την κατατάσσει στις πλέον ασφαλείς θεραπευτικές μεθόδους με σχεδόν ανύπαρκτες επιπλοκές.
Μέσα από την λεπτομερή αξιολόγηση του μυοσκελετικού και νευρικού συστήματος, οι πάσχουσες περιοχές μπορούν να αναγνωρισθούν και να αποκατασταθούν πριν προκαλέσουν μεγαλύτερο πρόβλημα. Αν μία δυσλειτουργία υπάρχει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να οδηγήσει σε μη αναστρέψιμες καταστάσεις, όπως για παράδειγμα είναι ο χρόνιος πόνος και οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις.
· Ποία είναι η φιλοσοφία της τεχνικής;
Η φιλοσοφία της τεχνικής βασίζεται στην διαπίστωση ότι η μορφή του σώματος εκφράζεται από την λειτουργικότητά του.
Κακή στάση, επαναλαμβανόμενη κουραστική εργασία, ατυχήματα, κακό μυϊκό σύστημα, κ.α. μπορεί να προκαλέσουν αλλαγές στην διάταξη του σκελετού και κατά συνέπεια διαταραχή της δυναμικής ισορροπίας του σώματος.
Μέσω της τεχνικής "Manual Therapy" χρησιμοποιώντας ήπιους χειρισμούς, εργαζόμαστε να αποκαταστήσουμε την λειτουργικότητα της περιοχής επαναφέροντας όσο το δυνατό περισσότερο την σωστή ανατομική διάταξη του σκελετού. Εκπαιδεύουμε τον ασθενή να χρησιμοποιεί σωστά το σώμα του, ενώ τέλος γίνεται εκμάθηση ενός ατομικού προγράμματος ασκήσεων με σκοπό την ισχυροποίηση του μυϊκού συστήματος, ώστε να αποκτήσει τον έλεγχο του προβλήματος (αυτοέλεγχος).
Μετά από κάθε συνεδρία εκτιμούμε τα αποτελέσματα της θεραπείας και ανάλογα καθορίζουμε την θεραπευτική μας παρέμβαση .
Μετά από κάθε συνεδρία εκτιμούμε τα αποτελέσματα της θεραπείας και ανάλογα καθορίζουμε την θεραπευτική μας παρέμβαση .
ΕΡΕΥΝΑ:
Ας αναλύσουμε τις δύο μελέτες που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα και αφορούν την αντιμετώπιση των προβλημάτων της Α.Μ./Σ.Σ.
Α) Σύμφωνα με τα ευρήματα της ομάδας του Jan Lucas Hoving, PT, PhD ερευνητή του Monash University in Victoria, Australia, η τεχνική Manual Therapy ή Θεραπεία με ήπιους χειρισμούς, είναι περισσότερο αποτελεσματική στην αντιμετώπιση του Αυχενικού Συνδρόμου σε σχέση με την κλασσική Φυσικοθεραπεία ή την απλή παρακολούθηση – επίβλεψη του ασθενή από ειδικό ιατρό.
Στη μελέτη συμμετείχαν 183 ασθενείς ηλικίας από 18 χρονών μέχρι 70 χρονών, που παρουσίαζαν πόνο στον αυχένα τουλάχιστόν για δυο βδομάδες. Χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες:
Α) Σύμφωνα με τα ευρήματα της ομάδας του Jan Lucas Hoving, PT, PhD ερευνητή του Monash University in Victoria, Australia, η τεχνική Manual Therapy ή Θεραπεία με ήπιους χειρισμούς, είναι περισσότερο αποτελεσματική στην αντιμετώπιση του Αυχενικού Συνδρόμου σε σχέση με την κλασσική Φυσικοθεραπεία ή την απλή παρακολούθηση – επίβλεψη του ασθενή από ειδικό ιατρό.
Στη μελέτη συμμετείχαν 183 ασθενείς ηλικίας από 18 χρονών μέχρι 70 χρονών, που παρουσίαζαν πόνο στον αυχένα τουλάχιστόν για δυο βδομάδες. Χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες:
1η ομάδα- Θεραπεία με την τεχνική Manual Therapy, μία φορά την εβδομάδα για 6 εβδομάδες.
2η ομάδα- Φυσικοθεραπεία δύο φορές την εβδομάδα για 6 εβδομάδες.
3η ομάδα- Παρακολούθηση- επίβλεψη από ιατρό, περιελάμβανε φαρμακευτική αγωγή, συμβουλές και εκπαίδευση.
Σε έξαρση πόνου όλοι οι ασθενείς μπορούσαν να πάρουν παυσίπονα φάρμακα.
2η ομάδα- Φυσικοθεραπεία δύο φορές την εβδομάδα για 6 εβδομάδες.
3η ομάδα- Παρακολούθηση- επίβλεψη από ιατρό, περιελάμβανε φαρμακευτική αγωγή, συμβουλές και εκπαίδευση.
Σε έξαρση πόνου όλοι οι ασθενείς μπορούσαν να πάρουν παυσίπονα φάρμακα.
> Ποσοστά επιτυχίας.
1η ομάδα- Manual Therapy = 68,3%
2η ομάδα- Φυσικοθεραπεία = 50,8%
3η ομάδα-Παρακολούθηση = 35,9%
· Παρατηρήσεις.
2η ομάδα- Φυσικοθεραπεία = 50,8%
3η ομάδα-Παρακολούθηση = 35,9%
· Παρατηρήσεις.
Η αρνητική παρατήρηση που εκφράστηκε από δυο ερευνητές που ανήκουν στο Hahnemann University in Philadelphia, Pennsylvania, των Joel Posner, MD και Catherine Glass, MD αφορούσε το γεγονός ότι η μελέτη δεν ήταν “τυφλή”, δηλαδή οι ασθενείς ήταν ενήμεροι για τον τρόπο της θεραπείας που είχαν, ανάλογα με την ομάδα που ανήκαν, άρα υπήρχε ο παράγοντας του ‘ενθουσιασμού’, ικανός να επηρεάσει το αποτέλεσμα.
Β) Στην δεύτερη μελέτη οι ερευνητές σύγκριναν την αποτελεσματικότητα τριών μορφών θεραπείας για την αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου στην περιοχή του αυχένα σε 200 ασθενείς, καταγράφοντας την εξέλιξη του προβλήματος τους για δύο χρόνια.
Οι ασθενείς έκαναν 20 συνεδρίες από κάθε μια από τις παρακάτω θεραπείες αφού χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες.
Οι ασθενείς έκαναν 20 συνεδρίες από κάθε μια από τις παρακάτω θεραπείες αφού χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες.
1. Χειρισμούς manual Therapy, ήπιας κινητοποίησης με ελαφριές μαλάξεις της περιοχής.
2. Χειρισμούς manual therapy, που συνοδευόντουσαν από πρόγραμμα ενδυνάμωσης των μυών της περιοχής και διατάσεις.
3. Πρόγραμμα ασκήσεων ενδυνάμωσης με την χρήση μηχανημάτων.
2. Χειρισμούς manual therapy, που συνοδευόντουσαν από πρόγραμμα ενδυνάμωσης των μυών της περιοχής και διατάσεις.
3. Πρόγραμμα ασκήσεων ενδυνάμωσης με την χρήση μηχανημάτων.
Οι ασθενείς της δεύτερης ομάδας είχαν καλύτερα αποτελέσματα συγκριτικά με τους υπόλοιπους, αν και μετά από τα δυο χρόνια δεν υπάρχουν στοιχεία.
