Ο διαβήτης μπορεί να οδηγήσει σε λοίμωξη του στόματος όπως είναι η μυκητιασική στοματίτιδα όπως επίσης να δημιουργήσει και ξηροστομία , χωρίς απαραίτητα η ξηροστομία να συνδυάζεται μόνο με διαβήτη ή μυκητιασική στοματίτιδα .
Αλλά συχνά η ξηροστομία αποτελεί το πρώτο σύμπτωμα του διαβήτη που πιθανόν να μην έχει ακόμη διαγνωσθεί. Θα πρέπει να γίνει σαφής διαφορική διάγνωση μεταξύ της ξηροστομίας που προκαλείται από ακτινοβολία ή απόφραξη των σιελογόνων αδένων ή φάρμακα τα οποία είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό πρόβλημα για τους ηλικιωμένους επειδή λαμβάνουν τα περισσότερα φάρμακα.
Αυτό όμως το οποίο αποτελεί αντικείμενο λεπτομερούς εξέτασης είναι η σχέση της περιοδοντικής νόσου και του διαβήτη.
Όταν λέμε περιοδοντική νόσο εννοούμε την φλεγμονή των ούλων και ταυτόχρονα την καταστροφή του φατνιακού οστού με αποτέλεσμα να έχουμε εντοπισμένη ή γενικευμένη αιμορραγία των ούλων με ταυτόχρονη αντίστοιχα καταστροφή του οστού. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την κινητικότητα και απώλεια δοντιών εάν έγκαιρα δεν γίνει σωστή διάγνωση και θεραπεία από τον ειδικό οδοντίατρο περιοδοντολόγο.
Στις περισσότερες περιπτώσεις ο διαβήτης ρυθμίζεται με φάρμακα με ταυτόχρονη ρύθμιση δίαιτας. Η έλλειψη ελέγχου του διαβήτη μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στα αιμοφόρα αγγεία, στους οφθαλμούς, στα νεύρα και εν γένει στην ευρύτερη υγεία του οργανισμού.
Ταυτόχρονα ο διαβήτης επηρεάζει τους περιοδοντικούς ιστούς ( ιστούς γύρω από το δόντι ). Αυτό συμβαίνει διότι επηρεάζονται τα αιμοφόρα αγγεία δημιουργεί διαταραχές στο κυκλοφορικό με αποτέλεσμα την στένωση των αρτηριών και έτσι την μειωμένη τροφοδοσία των ιστών με αίμα.
Σαν αποτέλεσμα των ανωτέρω είναι τα ούλα και το οστούν να είναι πιο ευπαθή στην φλεγμονή. Τα στοματικά βακτηρίδια δε που ευθύνονται για την ανάπτυξη της περιοδοντικής νόσου λόγω της υψηλής γλυκόζης στο αίμα που επίσης συνοδεύεται από υψηλά επίπεδα γλυκόζης στα στοματικά υγρά έχει σαν αποτέλεσμα την εύκολη ανάπτυξη βακτηρίων.
Πολλές τελευταίες έρευνες εξετάζουν το γεγονός η περιοδοντική νόσος να συμβάλλει σημαντικά στην εξέλιξη του διαβήτη και όχι μόνον να αποτελεί μια επιπλοκή . Δεν έχουν καταλήξει όμως σε σαφή συμπεράσματα.
Γεγονός είναι όμως ότι το περιοδοντικό πρόβλημα όταν σχετίζεται με ευρύτερες ορμονικές διαταραχές του οργανισμού χρήζει ιδιαίτερης προσοχής – θεραπείας και συντήρησης – που ο πλέον αρμόδιος είναι ο ειδικός οδοντίατρος περιοδοντολόγος ο οποίος σε συχνή επικοινωνία με τον πάσχοντα παρακολουθεί την περιοδοντική νόσο και σε συνεργασία με τον θεράποντα ιατρό του ασθενούς καθορίζουν το καλύτερο δυνατό για τη θεραπεία του πάσχοντα που συνήθως είναι όσον αφορά τα οδοντιατρικά , ακτινογραφίες κάθε δοντιού χωριστά , συχνή αποτρύγωση και ριζική απόξεση των δοντιών, ειδικά αντισηπτικά στόματος , πιθανόν σε συνδυασμό με τοπικά αντιβιοτικά, πιθανόν χειρουργική επέμβαση, οδηγίες στοματικής υγιεινής με βούρτσισμα και νήμα και ταυτόχρονα κατάλληλη δίαιτα και φάρμακα ανάλογα με τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα.
ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΠΤΕΥΘΕΙΤΕ ΠΕΡΙΟΔΟΝΤΙΚΗ ΝΟΣΟ
1) Οοιδηματώδη, ευαίσθητα ούλα εξέρυθρα
2) Πύον μεταξύ των δοντιών
3) Υφιζήσεις των ούλων (υποχωρούν)
4) Ούλα που αιμορραγούν εύκολα
5) Κακοσμία του στόματος
6) Κινητικότητα των δοντιών
7) Αραιοδοντία που προκύπτει ενώ δεν προϋπήρχε.
8) Αλλαγές στην σύγκλειση του φραγμού
1) Οοιδηματώδη, ευαίσθητα ούλα εξέρυθρα
2) Πύον μεταξύ των δοντιών
3) Υφιζήσεις των ούλων (υποχωρούν)
4) Ούλα που αιμορραγούν εύκολα
5) Κακοσμία του στόματος
6) Κινητικότητα των δοντιών
7) Αραιοδοντία που προκύπτει ενώ δεν προϋπήρχε.
8) Αλλαγές στην σύγκλειση του φραγμού
Πηγή: www.athenssmile.gr
